«Έχουμε πόλεμο»(:«Nous sommes en guerre»), δήλωσε ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Manuel Valls, την επομένη των τρομοκρατικών χτυπημάτων στο Παρίσι. Με αφορμή λοιπόν τη νέα πραγματικότητα στην Ευρώπη, αλλά και το κεφάλαιο για την ειρήνη και τον πόλεμο του βιβλίου της Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ’ γυμνασίου, οι μαθητές, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή των καλλιτεχνικών κ. Iω.Ζωγάκη, αφού μελέτησαν την Γκουέρνικα του Πικάσο, αποδόμησαν τον πίνακα και χρησιμοποιώντας στοιχεία του δημιούργησαν πίνακα κολλάζ στον οποίο αποτύπωσαν τη δική τους αγωνία για το μέλλον της Ευρώπης.
Σκέψεις και συναισθήματα για τα τρομοκρατικά
χτυπήματα στην Ευρώπη
Παράλληλα με τη δημιουργία του πίνακα/κολάζ και μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στις Βρυξέλλες οι μαθητές κατέθεσαν σε κείμενο τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για όσα συνέβησαν. Ακολουθούν αποσπάσματα από τα κείμενά τους.
“…Οι επιθέσεις αυτές ταράσσουν συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που τόσο δύσκολα χτίζεται μέσα στο χρόνο. Με τέτοιες πράξεις δημιουργείται μια διαρκής ανασφάλεια και φόβος σε όλους, συμπεριλαμβανομένου με του εαυτού μου. Σε τέτοιες συνθήκες πολλές από τις βασικές αξίες της Ευρώπης είναι αδύνατο να διατηρηθούν. Όταν είναι ευρέως διαδεδομένο –πράγμα που μάλλον είναι λανθασμένο-ότι οι τζιχαντιστές είναι σκουρόχρωμοι, πώς είναι δυνατό, όταν δεις ένα άτομο με αυτά τα χαρακτηριστικά, ακόμα και αν δεν είσαι ρατσιστής, να μην είσαι επιφυλακτικός απέναντι του;
Η καθημερινότητα των Ευρωπαίων δεν είναι πια η ίδια και δεν θα είναι για αρκετό καιρό. Σε ατομικό επίπεδο η αλλαγή δεν είναι μεγάλη. Κανείς δεν σταμάτησε να βγαίνει έξω ή να πηγαίνει στη δουλειά του. Αλλά ο σπόρος του φόβου φυτεύτηκε και μεγαλώνει ανεμπόδιστα. Κάθε μέρα ανοίγουμε την τηλεόραση και αναρωτιόμαστε πότε θα γίνει το επόμενο χτύπημα και αν θα είναι στη χώρα μας. Αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη δεν έμεινε ανεπηρέαστη. Πολλά κράτη αποφάσισαν να ξεχάσουν τις αξίες τους μπροστά στο τεράστιο κύμα μεταναστών που πλησιάζει. Θα αντέξει η Ευρώπη; Μόνο ο χρόνος θα το δείξει.»
Η καθημερινότητα των Ευρωπαίων δεν είναι πια η ίδια και δεν θα είναι για αρκετό καιρό. Σε ατομικό επίπεδο η αλλαγή δεν είναι μεγάλη. Κανείς δεν σταμάτησε να βγαίνει έξω ή να πηγαίνει στη δουλειά του. Αλλά ο σπόρος του φόβου φυτεύτηκε και μεγαλώνει ανεμπόδιστα. Κάθε μέρα ανοίγουμε την τηλεόραση και αναρωτιόμαστε πότε θα γίνει το επόμενο χτύπημα και αν θα είναι στη χώρα μας. Αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη δεν έμεινε ανεπηρέαστη. Πολλά κράτη αποφάσισαν να ξεχάσουν τις αξίες τους μπροστά στο τεράστιο κύμα μεταναστών που πλησιάζει. Θα αντέξει η Ευρώπη; Μόνο ο χρόνος θα το δείξει.»
Δημήτρης Δ.
Eίναι τρομακτική η σκέψη και μόνο ότι υπάρχουν άνθρωποι-μπορεί και ανάμεσά μας-διατεθειμένοι να προβούν σε τόσο ακραίες ενέργειες για να επιβάλουν τις θρησκευτικές τους και τις εθνικιστικές τους αντιλήψεις. Είναι ικανοί να σκοτώσουν, να καταστρέψουν, να βασανίσουν, να θυσιάσουν ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό στο βωμό "ανώτερων"ιδεών.
Αλλά, όλα αυτά από κάπου πρέπει να πηγάζουν. Δεν είναι δυνατό άνθρωποι να φτάσουν σε τέτοιο σημείο χωρίς κάποιος να τους υποκινήσει. Ποιος έχει την ευθύνη για όλα αυτά;Ποιος κινεί τα νήματα σε αυτό το παιχνίδι της εκμετάλλευσης; Τα ερωτήματά μου είναι αμέτρητα. Δεν προλαβαίνω καν να τα σχηματίσω ολοκληρωμένα στο μυαλό μου.Προφανώς η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή. Άλλωστε πάντοτε πίσω από τέτοιες ενέργειες κρύβονται πολύ σύνθετοι παράγοντες. Ίσως οικονομικοί, ίσως πολιτικοί, κοινωνικοί.. ίσως και όλοι αυτοί μαζί.
.....
Κι εγώ φοβάμαι και αναρωτιέμαι. Μήπως είμαστε πολύ κοντά σε έναν πόλεμο;Και τι σημαίνει αυτό;Τι μας περιμένει;Γιατί κανείς δεν κάνει κάτι για να σταματήσει αυτή η κατάσταση, ο τρόμος, ο κίνδυνος, η απειλή; Πού είναι οι διεθνείς οργανισμοί που δήθεν προασπίζονται την ειρήνη, όταν η ανθρωπότητα τους χρειάζεται; ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;
Αλλά, όλα αυτά από κάπου πρέπει να πηγάζουν. Δεν είναι δυνατό άνθρωποι να φτάσουν σε τέτοιο σημείο χωρίς κάποιος να τους υποκινήσει. Ποιος έχει την ευθύνη για όλα αυτά;Ποιος κινεί τα νήματα σε αυτό το παιχνίδι της εκμετάλλευσης; Τα ερωτήματά μου είναι αμέτρητα. Δεν προλαβαίνω καν να τα σχηματίσω ολοκληρωμένα στο μυαλό μου.Προφανώς η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή. Άλλωστε πάντοτε πίσω από τέτοιες ενέργειες κρύβονται πολύ σύνθετοι παράγοντες. Ίσως οικονομικοί, ίσως πολιτικοί, κοινωνικοί.. ίσως και όλοι αυτοί μαζί.
.....
Κι εγώ φοβάμαι και αναρωτιέμαι. Μήπως είμαστε πολύ κοντά σε έναν πόλεμο;Και τι σημαίνει αυτό;Τι μας περιμένει;Γιατί κανείς δεν κάνει κάτι για να σταματήσει αυτή η κατάσταση, ο τρόμος, ο κίνδυνος, η απειλή; Πού είναι οι διεθνείς οργανισμοί που δήθεν προασπίζονται την ειρήνη, όταν η ανθρωπότητα τους χρειάζεται; ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;
Φοίβη Κ.
«…Μετά την επίθεση στο Βέλγιο κατάλαβα πως καμία χώρα δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής. Μπορεί ο στόχος των τζιχαντιστών να είναι οι μεγάλες και αναπτυγμένες κυρίως χώρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ανά πάσα στιγμή δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τρομοκρατικό χτύπημα σε κάποια μικρότερη χώρα.
Αισθάνομαι μεγάλη ανασφάλεια και φόβο ότι μπορεί στη γειτονιά μου να ζει ένας από αυτούς και να μην το έχει καταλάβει κανείς. Φοβάμαι πως, ενώ περπατώ, όλα θα ανατιναχτούν στον αέρα. Γιατί όμως θα πρέπει να ζούμε μέσα σ’αυτόν τον καθημερινό φόβο; Οι πρόσφυγες φύγανε από τη χώρα τους λόγω του πολέμου και των συνεχών βομβαρδισμών για να βρουν μια καλή και ειρηνική Ευρώπη. Και τι βρήκαν; Μια Ευρώπη που πλήττεται από τρομοκρατικά χτυπήματα. Και τα τρομοκρατικά χτυπήματα δεν θα σταματήσουν, αν όλη η Ευρώπη δε συνεργαστεί για να καταπολεμήσει αυτή την απειλή.»
Αισθάνομαι μεγάλη ανασφάλεια και φόβο ότι μπορεί στη γειτονιά μου να ζει ένας από αυτούς και να μην το έχει καταλάβει κανείς. Φοβάμαι πως, ενώ περπατώ, όλα θα ανατιναχτούν στον αέρα. Γιατί όμως θα πρέπει να ζούμε μέσα σ’αυτόν τον καθημερινό φόβο; Οι πρόσφυγες φύγανε από τη χώρα τους λόγω του πολέμου και των συνεχών βομβαρδισμών για να βρουν μια καλή και ειρηνική Ευρώπη. Και τι βρήκαν; Μια Ευρώπη που πλήττεται από τρομοκρατικά χτυπήματα. Και τα τρομοκρατικά χτυπήματα δεν θα σταματήσουν, αν όλη η Ευρώπη δε συνεργαστεί για να καταπολεμήσει αυτή την απειλή.»
Σόλων Κ.
Τον τελευταίο καιρό η Ευρώπη και ο κόσμος όλος έχει πληγεί από το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό κράτος. Τρομοκρατικές επιθέσεις έχουν σπείρει τον πανικό και τον θάνατο σε όλη την Ευρώπη.
Φοβάμαι. Φοβάμαι πως το επόμενο χτύπημα θα σκοτώσει κι άλλους αθώους, ανθρώπους που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Νέους που βγήκαν έξω για ένα ποτό ή οικογένειες που έτυχε να βρίσκονται στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
Οι τζιχαντιστές, όπως τους αποκαλούν, έχουν κάνει εγκλήματα τόσο απαίσια που ακόμη και ο θάνατος δε θα ήταν αρκετή τιμωρία. Πώς μπορούν;Πώς μπορούν να βομβαρδίζουν μέρη, που δεν ξέρουν ποιοι είναι μέσα; Νέους που ήθελαν απλώς να διασκεδάσουν. Δεν έβλαψαν αυτούς που σκότωσαν. Έβλαψαν όλους εκείνους που τους αγαπούσαν. Άφησαν παιδιά ορφανά και οικογένειες μισές. Το πιο τρομακτικό για μένα είναι πως οι τζιχαντιστές είναι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει στην Ευρώπη..."
Φοβάμαι. Φοβάμαι πως το επόμενο χτύπημα θα σκοτώσει κι άλλους αθώους, ανθρώπους που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Νέους που βγήκαν έξω για ένα ποτό ή οικογένειες που έτυχε να βρίσκονται στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
Οι τζιχαντιστές, όπως τους αποκαλούν, έχουν κάνει εγκλήματα τόσο απαίσια που ακόμη και ο θάνατος δε θα ήταν αρκετή τιμωρία. Πώς μπορούν;Πώς μπορούν να βομβαρδίζουν μέρη, που δεν ξέρουν ποιοι είναι μέσα; Νέους που ήθελαν απλώς να διασκεδάσουν. Δεν έβλαψαν αυτούς που σκότωσαν. Έβλαψαν όλους εκείνους που τους αγαπούσαν. Άφησαν παιδιά ορφανά και οικογένειες μισές. Το πιο τρομακτικό για μένα είναι πως οι τζιχαντιστές είναι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει στην Ευρώπη..."
Δέσποινα Κρ.
«Οι τρομοκρατικές επιθέσεις με φοβίζουν πάρα πολύ. Δεν ξέρω, όπως και κανένας άλλος τι θα συμβεί αύριο, τι μας περιμένει. Στενοχωριέμαι βλέποντας οικογένειες να χάνουν τους δικούς τους ανθρώπους. Πολλές φορές σκέφτομαι πώς θα ζήσουν οι άνθρωποι και κυρίως τα παιδιά σε συνθήκες τρομοκρατίας. Τα ίδια τα παιδιά αγχώνονται. Δεν βιώνουν μια ξέγνοιαστη παιδική ηλικία.
Ελπίζω στο μέλλον να αλλάξουν τα πράγματα για όλους μας προς το καλύτερο.»
Ελπίζω στο μέλλον να αλλάξουν τα πράγματα για όλους μας προς το καλύτερο.»
Μαρίνα Π.
«…Ένα τέτοιο γεγονός κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται και να σκέφτονται συνέχεια τρόπους για να προστατευτούν σε ανάλογη περίπτωση. Είναι λυπηρό να γνωρίζεις ότι οι οικογένειες που πέθαναν στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών, θα συναντούσαν τους φίλους τους ή τους συγγενείς τους, γονείς θα αποχαιρετούσαν τα παιδιά τους, γιατί θα πήγαιναν να σπουδάσουν ή γονείς θα περίμεναν τα παιδιά τους να τα δουν μετά από πολύ καιρό. Όλα αυτά με κάνουν να σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει κάποιο μέρος που να μπορώ να αισθάνομαι ασφαλής. Με απογοητεύει το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να χωρίσουν οικογένειες, να κάνουν κακό σε ανθρώπους και να τρομοκρατήσουν την Ευρώπη.
Λύσεις δεν ξέρω αν υπάρχουν, γιατί κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων αυτών. Ίσως αν οι κυβερνήσεις συζητήσουν για το πρόβλημα, να υπάρξει μεγαλύτερος έλεγχος και ασφάλεια. Δεν θέλω να νιώθω πως κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι μου για να πάω σχολείο ή για να διασκεδάσω μπορεί να υπάρχει μια βόμβα που με περιμένει. Ακόμη χειρότερα, όταν ταξιδεύω για να πάω στον μπαμπά μου στη Γερμανία, δε θέλω να σκέφτομαι πως μπορεί να μη φτάσω και να μη τον ξαναδώ.»
Λύσεις δεν ξέρω αν υπάρχουν, γιατί κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων αυτών. Ίσως αν οι κυβερνήσεις συζητήσουν για το πρόβλημα, να υπάρξει μεγαλύτερος έλεγχος και ασφάλεια. Δεν θέλω να νιώθω πως κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι μου για να πάω σχολείο ή για να διασκεδάσω μπορεί να υπάρχει μια βόμβα που με περιμένει. Ακόμη χειρότερα, όταν ταξιδεύω για να πάω στον μπαμπά μου στη Γερμανία, δε θέλω να σκέφτομαι πως μπορεί να μη φτάσω και να μη τον ξαναδώ.»
Βασιλεία -Μύριαμ Κ.
«Πολλοί άνθρωποι σκοτώνονται, πράγμα που προκαλεί μεγάλη θλίψη σε όλο τον κόσμο και πολύ περισσότερο στις οικογένειες των θυμάτων. Οι συνέπειες για την Ευρώπη είναι ολέθριες, αφού οι κυβερνήσεις αναγκάζονται να κλείσουν τα σύνορά τους με ό,τι αυτό σημαίνει για την οικονομία των χωρών τους. Η σημαντικότερη όμως συνέπεια είναι πως οι άνθρωποι φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους. Βλέποντας παντού τον στρατό και την αστυνομία νιώθουν, από τη μια ασφάλεια αλλά από την άλλη, καταλαβαίνουν πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση και φοβούνται. Είμαι ένας από αυτούς. Αισθάνομαι φοβισμένος και ανασφαλής. Πιστεύω πως οι τζιχαντιστές μπορεί να έρθουν και στην Ελλάδα».
Κώστας Κ.
«Τρομοκρατία, παντού τρομοκρατία. Όλη μέρα η τηλεόραση δείχνει στιγμιότυπα από την τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες. Φτάνει δεν μπορώ άλλο. Είναι θλιβερό να κάθεσαι με άνεση στον καναπέ του σαλονιού σου και να βλέπεις τέτοιες αποτρόπαιες εικόνες.Μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν παίζουν ξανά και ξανά! Νομίζω, τις έχω αποστηθίσει: «Άκουσα ένα εκκωφαντικό θόρυβο. Σκόνη παντού, πολλή σκόνη! Έτρεχα απεγνωσμένα, ελπίζοντας να σωθώ», είπε μια γυναίκα γύρω στα 20.
Η φωτογραφία με τους τρεις υπόπτους που σέρνουν καροτσάκια έχει κολλήσει στο κεφάλι μου. Χρειάζεται να την δείχνουν συνέχεια; Μαρτυρίες, φωτογραφίες και πάλι μαρτυρίες κι άλλες μαρτυρίες και μετά ξανά φωτογραφίες επί πέντε μέρες. Φτάνει!
Αγχώνομαι χωρίς λόγο. Βλέποντας ξανά αυτές τις σκηνές, γίνομαι νευρικός και φοβάμαι για ενδεχόμενες επιθέσεις στην Ελλάδα. Ξέρω όμως πώς κάτι τέτοιο είναι χαζό!
…Δεν μπορώ να σχολιάσω τις επιθέσεις αυτές. Όχι. Μάλλον μπορώ, αλλά δε θέλω. Πίσω απ΄όλα υπάρχουν δυνάμεις και συμφέροντα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι λυπάμαι για τα θύματα καθώς και για τις οικογένειες των αδικοχαμένων»
«Τρομοκρατία, παντού τρομοκρατία. Όλη μέρα η τηλεόραση δείχνει στιγμιότυπα από την τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες. Φτάνει δεν μπορώ άλλο. Είναι θλιβερό να κάθεσαι με άνεση στον καναπέ του σαλονιού σου και να βλέπεις τέτοιες αποτρόπαιες εικόνες.Μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν παίζουν ξανά και ξανά! Νομίζω, τις έχω αποστηθίσει: «Άκουσα ένα εκκωφαντικό θόρυβο. Σκόνη παντού, πολλή σκόνη! Έτρεχα απεγνωσμένα, ελπίζοντας να σωθώ», είπε μια γυναίκα γύρω στα 20.
Η φωτογραφία με τους τρεις υπόπτους που σέρνουν καροτσάκια έχει κολλήσει στο κεφάλι μου. Χρειάζεται να την δείχνουν συνέχεια; Μαρτυρίες, φωτογραφίες και πάλι μαρτυρίες κι άλλες μαρτυρίες και μετά ξανά φωτογραφίες επί πέντε μέρες. Φτάνει!
Αγχώνομαι χωρίς λόγο. Βλέποντας ξανά αυτές τις σκηνές, γίνομαι νευρικός και φοβάμαι για ενδεχόμενες επιθέσεις στην Ελλάδα. Ξέρω όμως πώς κάτι τέτοιο είναι χαζό!
…Δεν μπορώ να σχολιάσω τις επιθέσεις αυτές. Όχι. Μάλλον μπορώ, αλλά δε θέλω. Πίσω απ΄όλα υπάρχουν δυνάμεις και συμφέροντα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι λυπάμαι για τα θύματα καθώς και για τις οικογένειες των αδικοχαμένων»
Χρήστος Μ.
" ...Όλα αυτά δεν μπορούν παρά να μου προκαλέσουν φόβο για μια πιθανή επίθεση στη χώρα μου. Κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε την εύθραυστη ισορροπία που επικρατεί λόγω κρίσης. Εξάλλου ένας άλλος πιθανός κίνδυνος αφορά τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με χιλιάδες πρόσφυγες να έχουν προχωρήσει προς την Ευρώπη, η Ελλάδα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως υπεύθυνη για την είσοδο τρομοκρατών σε άλλες χώρες. Το χειρότερο όμως είναι ότι, σε περιόδους υψηλού κινδύνου, το κράτος προβαίνει στη λήψη έκτακτων μέτρων, τα οποία συχνά περιλαμβάνουν την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων Και παρόλο που τέτοια μέτρα είναι προσωρινά, αφήνουν το κράτος ευάλωτο ακόμα και σε ενδεχόμενο πραξικόπημα..."
Δημήτρης Ευθ.
Έχω αρχίσει να ανησυχώ πολύ μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στις Βρυξέλλες. Όλοι λένε πως ο χαρακτήρας της Ε.Ε θα αλλάξει και τα κράτη μέλη της θα υιοθετήσουν άλλες πολιτικές. Τα σύνορα θα κλείσουν και η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών θα περιοριστεί, αν δεν σταματήσει. Τι θα απογίνουν τα όνειρά μας για σπουδές στο εξωτερικό και για μια πετυχημένη καριέρα; Από μικρά και ιδίως τα τελευταία δύσκολα χρόνια, μάθαμε να ελπίζουμε πως οι σπουδές στο εξωτερικό είναι η λύση. Μετά τις δύο τρομοκρατικές επιθέσεις σε Γαλλία και Βέλγιο, δύο πόλεις ορόσημο για την ιστορία και τον πολιτισμό της Ε.Ε., πολλοί άρχισαν να αλλάζουν γνώμη. Οι περισσότεροι γονείς προσπαθούν να αποτρέψουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στο εξωτερικό από φόβο για ένα μελλοντικό τρομοκρατικό χτύπημα..."
Θέμις Λ.
...Δεν μπορώ να καταλάβω πώς τους φανατίζουν και τους πείθουν να παρατήσουν τα πάντα για να "υπηρετήσουν τους ανώτερους στόχους"του Χαλιφάτου. Πώς καταφέρνουν τελικά να τους κάνουν να δώσουν τη ζωή τους και να σκοτώσουν αθώους ανθρώπους για να πληρώσουν οι ισχυροί για τα εγκλήματά τους.
...Θυμώνω και λυπάμαι για τις χαμένες ζωές, να συνεχίζω, παρόλο που βλέπω πως δεν έχει νόημα , να εύχομαι να σταματήσουν αυτές οι επιθέσεις με τεράστιο κόστος σε ζωές και χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα για το Χαλιφάτο.
Αν μπορούσα να μιλήσω στους τρομοκράτες, θα τους έλεγα να ξανασκεφτούν την πράξη που κάνουν και τις άμεσες και έμμεσες συνέπειές της προτού τη διαπράξουν. Θα τους έλεγα να διευρύνουν τους ορίζοντές τους και να προβληματιστούν για τους στόχους της οργάνωσής τους...
Κάποιος κάποτε είπε πως το μόνο πράγμα πιο ισχυρό και από τον φόβο είναι η ελπίδα, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω πως το μέλλον θα είναι καλύτερο."
...Θυμώνω και λυπάμαι για τις χαμένες ζωές, να συνεχίζω, παρόλο που βλέπω πως δεν έχει νόημα , να εύχομαι να σταματήσουν αυτές οι επιθέσεις με τεράστιο κόστος σε ζωές και χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα για το Χαλιφάτο.
Αν μπορούσα να μιλήσω στους τρομοκράτες, θα τους έλεγα να ξανασκεφτούν την πράξη που κάνουν και τις άμεσες και έμμεσες συνέπειές της προτού τη διαπράξουν. Θα τους έλεγα να διευρύνουν τους ορίζοντές τους και να προβληματιστούν για τους στόχους της οργάνωσής τους...
Κάποιος κάποτε είπε πως το μόνο πράγμα πιο ισχυρό και από τον φόβο είναι η ελπίδα, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω πως το μέλλον θα είναι καλύτερο."
Βασίλης Δ.
" ...Και γω, ένα από τα εκατομμύρια παιδιά,δηλώνω ότι φοβάμαι. Ίσως φοβάμαι πιο πολύ από τα άλλα. Φοβάμαι για την μητέρα μου, τον πατέρα μου, τον αδελφό μου, για όλα τα πρόσωπα που θέλω να έχω στη ζωή μου.
Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ήταν να είμαι πατέρας ενός παιδιού που χάθηκε άδικα από αυτόν τον κόσμο. Πιθανώς κάποτε θα το ξεπερνούσα και θα συνέχιζα τη ζωή μου. Μπορεί όμως να γινόμουν σαν εκείνους, να έβαζα βόμβες και να σκότωνα ανθρώπους.΄Οχι όμως για να επιβάλω μια θρησκεία στους ανθρώπους, αλλά για να τους σώσω, να τους βάλω στο δρόμο του Θεού.
Ὀταν σου συμβεί μια τέτοια συμφορά, το μέλλον και οι πράξεις σου είναι απρόβλεπτες..."
Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ήταν να είμαι πατέρας ενός παιδιού που χάθηκε άδικα από αυτόν τον κόσμο. Πιθανώς κάποτε θα το ξεπερνούσα και θα συνέχιζα τη ζωή μου. Μπορεί όμως να γινόμουν σαν εκείνους, να έβαζα βόμβες και να σκότωνα ανθρώπους.΄Οχι όμως για να επιβάλω μια θρησκεία στους ανθρώπους, αλλά για να τους σώσω, να τους βάλω στο δρόμο του Θεού.
Ὀταν σου συμβεί μια τέτοια συμφορά, το μέλλον και οι πράξεις σου είναι απρόβλεπτες..."
Στρατής Κ.
Μακάρι να ζούσαμε σε ένα κόσμο χωρίς πόλεμο, χωρίς διχόνοια, χωρίς τρομοκράτες. Να ζούσαμε σ'ένα κόσμο με αλληλεγγύη, αγάπη και σεβασμό ο ένας για τον άλλο.
Νίκος Ζ.